سیپ (SIP) که مخفف Session Initiation Protocol است، یک پروتکل سیگنالینگ استاندارد در دنیای ارتباطات مدرن است که وظیفه راه‌اندازی، مدیریت و پایان دادن به جلسات ارتباطی را دارد. این جلسات می‌توانند شامل تماس صوتی، تصویری یا پیام‌رسانی لحظه‌ای (instant messaging) از طریق شبکه‌های IP باشند.

در واقع، SIP مانند زبان مشترکی است که نرم‌افزارها، تلفن‌های IP و سایر تجهیزات ارتباطی با استفاده از آن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. زمانی که یک تماس VoIP آغاز می‌شود، SIP نقش هماهنگ‌کننده را ایفا می‌کند: ابتدا ارتباط را برقرار می‌سازد، پارامترهای مورد نیاز مانند آدرس مقصد، نوع رسانه و پورت‌ها را مشخص می‌کند، سپس در طول تماس وضعیت اتصال را حفظ کرده و در نهایت نیز فرایند خاتمه تماس را مدیریت می‌کند.

عملکردهای کلیدی SIP عبارتند از:

• ثبت (Registration) دستگاه‌ها در سرور SIP

• آغاز تماس (Call Setup) بین کاربران

• حفظ وضعیت تماس و امکان مدیریت آن (مانند نگه داشتن، انتقال یا قطع تماس)

• خاتمه تماس و اطلاع‌رسانی به دو طرف ارتباط

برخلاف آنچه ممکن است تصور شود، SIP خود رسانه‌ای را منتقل نمی‌کند؛ بلکه صرفاً برای ایجاد و مدیریت ارتباط استفاده می‌شود. تبادل واقعی صدا یا تصویر معمولاً از طریق پروتکل‌های دیگری مانند RTP (Real-time Transport Protocol) انجام می‌گیرد.

در مجموع، SIP ستون فقرات سیستم‌های تلفنی VoIP و ارتباطات یکپارچه (Unified Communications) به‌شمار می‌رود و بدون آن، بسیاری از امکانات هوشمند و انعطاف‌پذیر ارتباطی قابل‌دستیابی نبودند.